ZAKOCHANI W TEATRZE AKTORZY I WIDZOWIE

ZAKOCHANI W TEATRZE AKTORZY I WIDZOWIE

              Od kilku dekad na całym świecie w marcu obchodzi się ,,Międzynarodowy Dzień Teatru”. W Miejskim Domu Kultury w Kolbuszowej inicjatorką święta teatru w bieżącym roku była Elżbieta Winiarska. Aktorka i reżyserka, która podjęła się prowadzenia w styczniu ,,Amatorskiego Teatru  im. Aleksandra Fredry” działającego przy kolbuszowskiej instytucji kultury.

              Obchody święta teatru w Kolbuszowej ustalono na 30 marca 2025 roku. Wcześniej dni teatru organizowały przez lata polonistki z szkoły ,,dwójki” pod wodzą Magdy Kornak. Ciekawe działania teatralne: przedstawienia, warsztaty, konkursy, kończyły się spektaklem rzeszowskiego ,,Teatru im. Wandy Siemaszkowej” najczęściej ze względu na skromne warunki sceniczne był to występ z niewielką obsadą. Reaktywowany w 2014 roku przez małżeństwo Szilerów ( Ewę Czartoryską Sziler i jej męża Ryszarda) teatr im. Aleksandra Fredry nie robił konkurencji polonistkom z „dwójki”. Teatr Szilerów nawiązywał do działającego od lat pięćdziesiątych do siedemdziesiątych w Kolbuszowej podobnego teatru, któremu patronował Fredro. Prowadził go Michał Czartoryski (ojciec Ewy, teść Ryszarda) jako odskocznię od szarej ówczesnej rzeczywistości, realizując tym samym romantyczną ideę, dotarcia ze sztuką pod strzechy (często grali w ,,opłotkach” powiatu). Czartoryskiemu z zapałem pomagał Maciej Skowroński (szef powiatowego wydziału kultury i propagandy). Lata wczesnej młodości spędził on w Krakowie, chłonąc kulturalną atmosferę dużego miasta. Pomagał przywozić scenografię  i stroje z teatru Słowackiego z Krakowa i z Rzeszowa, często ją wykonywał, był wybitnie uzdolniony plastycznie. Teatr Szilerów z kolei to było zjawisko wyjątkowe, całkowicie autorskie osadzone w ciekawej  historii miasteczka nad Nilem.  Aktorami była elita,  cały przekrój  społeczności Kolbuszowej. Podobnie jak w czasach teatru teścia byli to: nauczyciele, urzędnicy, funkcjonariusze, pracownicy instytucji kultury, lekarze i inni. Michał Czartoryski był wybitnym polonistą, profesorem kolbuszowskiego liceum, żołnierzem armii Andersa rannym pod Monte Casino (dodatkowo uczył żołnierzy języka polskiego), prowadził armijny teatr).  Wyjątkowy, autorski, unikalny, piękny, mieszczański - niezwykle małomiejski teatr Ewy Ryszarda i ich aktorów przeszedł do historii miasta krokodyli w kwietniu 2024 roku. Autorzy teatru działającego przez dziesięć lat przy kolbuszowskim domu kultury Szilerowie definitywnie i ostatecznie zrezygnowali  z prowadzenia grupy.

              Pracę z osieroconym teatrem od początku br. roku podjęła Elżbieta Winiarska, która pięć lat wcześniej reaktywowała Teatr (Nowa) Lutnia, działający przy Miejskim Domu Kultury w Łańcucie. Zawodowa aktorka, reżyserka z dużym doświadczeniem scenicznym, grająca do emerytury w rzeszowskim ,,Teatrze Maska”. Prywatnie żona Zbigniewa Winiarskiego, dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Kolbuszowej w latach osiemdziesiątych XX wieku, który odszedł od nas w roku ubiegłym. Biorąc pod uwagę dużą chęć, kontynuowania działań teatralnych przez aktorów Szilera szybko udało się reżyserce zbudować nową grupę pełną ,,starych” i nowych talentów aktorskich. Aktorka zaprezentowała w dniu teatru, czytanie przygotowywanej przez kolbuszowski zespół sztuki Wincentego Rapackiego pt, ,,Człowiek, który nie pije”.

              Efekty pięcioletniej pracy reżyserki mieliśmy okazję zobaczyć podczas występu ,,Teatru Nowa Lutnia z Łańcuta” w klasycznej sztuce komedii Aleksandra Fredry pt. Zemsta. Zagrany z dbałością o szczegóły, przez zgrany zespół z kilkoma bardzo dobrymi, kreacjami aktorskimi spektakl, spodobał się Kolbuszowianom. Występy dwóch teatrów poprzedziła okolicznościowa ,,pogaducha” aktorki i Tomasza Łępy redaktora Radia Lelewa Mielec z której dowiedzieliśmy się bardzo dużo o teatrze. Wśród pełnej sali publiczności gościliśmy, burmistrza Grzegorza Romaniuka z małżonką oraz w pełnym wyborze mamy nadzieję przyszłe aktorki następnego spektaklu Winiarskiej, kompetentne urzędniczki, radne i społeczniczki: Marię Opalińską, Katarzynę Furtak-Draus, Marię Warzochę, Lucynę Wykę i Monikę Fryzeł. Burmistrz zmotywował obydwa teatry do dalszej pracy, wręczając reżyserce obydwu występów Elżbiecie Winiarskiej i aktorom kwiaty. Nie ma aktorów bez publiczności nie ma żywego teatru bez emocji widzów a Ci byli liczni i bardzo zainteresowani.  Z okazji ,,Międzynarodowego Dnia Teatru 2025” obu grupom  życzymy samych sukcesów i zawsze takiej zakochanej w teatrze widowni!